10.01.2004
Nagpagupit na ako. Sa wakas. Sigurado akong maraming nakahinga ng maluwag. Ilang tao na ba kasi ang nagparining sa'kin at nag-utos na magpagupit na ako.Salamat kay Joan Chabs na master cutter, hair artist, straight back hair obsessive. Tatlong linggo na yata naming iniiskedyul ang gupit na 'to pero di magkatugma ang oras namin. Wala kasi akong libreng oras.
Plugging. Kung gusto niyo magpagupit, text niyo lang si Joan Chubs. At sasagot siya kapag may load na siya. Haha.
Habang ginugupitan ako ni Chabs, noon ko lang naisip na ngayong taon dalawang beses pa lang ako magpapagupit. Samantalang ang utol kong lalaki'y nakaka-tatlo na at malamang naka-apat o lima na ang mga babae.
Ang huli kong gupit ngayong taon e noong Abril pa. Holy Monday. At nakasara ang karamihan ng pagupitan. Mahaba-haba ang buhok ko noon at ayaw kong paiklian ng husto kaya hindi ako pumunta ng barberya. Walang bukas na salon. Kaya hinabol pa namin ang stylist ng ate ko (ng buong pamilya ko na ngayon) sa may bandang Roosevelt para lang magpagupit.
Ako ang taong walang pakialam sa hitsura. Mas mainam sigurong lagyan ng pang-abay na pamanahon. Ako ang taong kadalasang walang pakialam sa hitsura. Obvious ba?
Nagugulat nga ako kasi may nagugulat pa rin tuwing nababanggit ko na hindi ako nagsusuklay. Na pagkatapos maligo, patutuyuin lang ng tuwalya ang buhok, lalapatin ng palad, 'yun na ang style at ang ayos ng buhok ko.
Kaya nga hindi nakakapagtaka na makalimutan kong magpagupit. O mas mainam, hindi ko iniisip magpagupit. Kung pagsusuklay araw-araw na nga lang ay hindi ko binibigyang importansiya, iyon pang bibisita ako sa hair expert.
Ang nag-uudyok sa'kin na magpagupit e mga praktikal na kadahilanan. Gaya noong Abril. Ilang linggo nang nagtatalak ang nanay ko. At sigurado akong hindi ako tatantanan nun. E Holy Week na, dapat tahimik, hassle free. Siguradong uuwi kami sa bahay sa Pampanga. Wala akong iwas sa pagalit ng nanay ko niyan tsong. Hindi puwedeng gumimik o lumakwatsa. Kaya sige, pagupit na. At gaya nitong huli. Napakainit ng mahabang buhok. Ngayon ko lang naintindihan kung bakit nagtataas ng buhok sa likod ang mga babae. Ang init sa batok. Parang may oven ka sa likod. Hindi ko na makayanan, kaya hayan, paputol.
Naiintindihan ko kung bakit ang mga babae e nagpapagupit kapag may lakin dinaramdam o problema. Iba kasi ang pakiramdam ng bagong gupit. Parang hinulma ka ulit. Parang puwedeng puwede kang magsimula uli. Pero kahit gayunpaman, hindi ko makita ang sariling gagawing sagot iyon o comfort habit. Na putsa tatakbo ako sa barberya kapag may hassle sa buhay. Huwag na uy. Pero hindi ko rin naman pinapasalingan ang mga gumagawa noon. Kanya-kanyang paraan 'yan ng pagsakay. Kanya-kanyang handle.
"Something’s wrong ’cause my mind is fading
Ghetto-blasting disintegrating
Rock ’n’ roll, know what I’m saying
And everywhere I look there’s a devil waiting
Got a devil’s haircut in my mind"
Ayus! Beck!
<<
Ernan at 1:16 PM